Prawidłowe wykończenie podkładu anhydrytowego – najważniejsze praktyki
O zaletach podkładu anhydrytowego, można już przeczytać na naszej stronie, dlatego tym razem, chcielibyśmy zająć się zagadnieniami związanymi z wykończeniem tej konkretnej wylewki.
Odpowiednio wykonana oraz wykończona wylewka anhydrytowa gwarantuje, że podkład będzie trwały oraz w pełni funkcjonalny. Bardzo ważne jest więc, żeby firma posadzkarska wykonała swoją pracę rzetelnie.
Co należy wiedzieć o podkładzie, gdy materiał jest już rozprowadzony?
Często słyszy się o szlifowaniu podkładu podłogowego, czyli zdrapywaniu wierzchniej warstwy, w celu ujednolicenia i wygładzenia struktury wylewki. Jako że do podkładu anhydrytowego stosowane są specjalne spoiwa siarczanowo – wapniowe, na jego powierzchni może występować warstwa węglanu wapnia – tzw. „skórka wapienna” – którą należy usunąć mechanicznie.
Skórka wapienna
Może się zdarzyć, że wylewka anhydrytowa uzyska zwartą i stabilną strukturę już po wylaniu – wówczas szlifowanie będzie zbędne. Trzeba jednak mieć na uwadze, że samo stwierdzenie, że wylewka wygląda jak należy, nie może być brane za pewnik. Niezbędne będzie wykonanie testu jakości podkładu podłogowego – można to zrobić poprzez test rysikiem, badanie zwilżalności lub badanie pull off.
Badanie pull off
Ważnym elementem wykańczania posadzki anhydrytowej, jest odpowiednie wykonanie szczelin dylatacyjnych – czyli zaplanowanych „pęknięć”, których celem jest eliminacja naprężeń w płycie podkładu. Wspomniane naprężenia powstają przez tarcie podkładu, głównie na styku z układem podgrzewania czy chłodzenia, jak również w skutek niewłaściwego wysychania. Ta zasada dotyczy w szczególności posadzek, w których montowane jest ogrzewanie podłogowe. W ich przypadku zaplanowanie i wbudowanie szczelin dylatacyjnych umożliwi swobodne poruszanie się podkładu podczas zmian temperatury.
Szczeliny dylatacyjne
Zasady planowania szczelin dylatacyjnych w podkładach anhydrytowych zostały określone w 2008 roku przez stowarzyszenie IGE – czyli stowarzyszenie producentów podkładów anhydrytowych. Wspomniane zasady stanowią, że szczeliny dylatacyjne należy wykonać w sytuacji gdy:
pomieszczenie charakteryzuje się specyficzną geometrią,
obieg grzewczy jest niezależny,
występują widoczne przewężenia,
długość krawędzi pola grzewczego przekracza 20 m (dla posadzek elastycznych) lub 10 m (dla posadzek sztywnych).
Ogromne znaczenie dla prawidłowego wykonania wylewki anhydrytowej, ma też proces jej wysychania. Płynny stan podkładu nie jest tu bowiem uzyskiwany przy użyciu wody – której jest zaledwie 14% -, a z wykorzystaniem specjalnych upłynniaczy w komponencie spoiwa. Po wylaniu posadzki, zaleca się dokładne wietrzenie pomieszczeń już po dwóch dobach. Nie trudno się domyślić, że czas wysychania wylewki, uzależniony jest od jej grubości. Najprostsze założenie mówi, że w warunkach optymalnych, 1 mm podkładu wysycha w ciągu 24 godzin. Pomocne okazują się układy grzewcze, które możemy uruchomić już w drugim tygodniu po aplikacji podkładu – znacznie przyspieszą one proces wysychania, dzięki czemu po 10 dniach wygrzewania anhydryt będzie już najprawdopodobniej suchy.
Wysychający anhydryt
Odpowiednie wykonanie wylewki anhydrytowej gwarantuje, że końcowy efekt będzie trwały i utrzyma się przez długie lata. Dlatego ważne, by znaleźć wykonawcę z doświadczeniem, który odnajdzie się w nieprzewidzianych wcześniej sytuacjach i poradzi sobie z naprawieniem ewentualnych błędów czy rozsądnym rozmieszczeniem szczelin dylatacyjnych.
Opracowano: Wiktor Fiszera P.H.TEMPO Sp.j. W.Fiszera